Οι τραυματισμοί της κεφαλής και της σπονδυλικής στήλης δεν είναι ασυνήθιστοι στα βρέφη και στα παιδιά ενώ δεδομένων των αναπτυξιακών ιδιαιτεροτήτων της βρεφικής/παιδικής ηλικίας η αντιμετώπιση των τραυματισμών αυτών απαιτεί εξειδικευμένους χειρισμούς. Η ανατομία και η φυσιολογία του κεντρικού νευρικού συστήματος στα παιδιά είναι διαφορετική από αυτή των ενηλίκων λόγο του αυξημένου μεταβολισμού και της ταχείας ανάπτυξης του εγκεφάλου.  Επιπλέον, η ανατομία του κρανίου και της σπονδυλικής στήλης υφίσταται πολλές αλλαγές συμπεριλαμβανομένης της οστέωσης των κρανιακών ραφών, τις αλλαγές στην ανατομία των σπονδύλων και στην ωρίμανση των συνδέσμων και μυών. Στα μικρά παιδιά ο κρανιακός θόλος και τα σπλαχνικά όργανα είναι ακόμα αναλογικά μεγάλα ενώ παρουσιάζουν εύκολα και αιφνίδιες αιμοδυναμικές και θερμορυθμιστές μεταπτώσεις. Ως εκ τούτου η αντιμετώπιση του παιδικού νευρολογικού τραύματος απαιτεί εξοικείωση του κλινικού ιατρού και του νευροχειρουργού με τα ιδιαίτερα παθοφυσιολογικά χαρακτηριστικά των παιδιών. Έμφαση δίνεται και στο γεγονός ότι πέραν της άμεσης αποκατάστασης και σταθεροποίησης του τραύματος, οι τραυματισμοί του παιδικού κεντρικού νευρικού συστήματος απαιτούν και μακροπρόθεσμη παρακολούθηση για να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχουν νευροαναπτυξιακές και γνωσιακές επιπτώσεις οι οποίες μπορεί να μην είναι εμφανείς από την αρχή. Τέλος, στη περίπτωση που ο τραυματισμός έχει επιφέρει μη αναστρέψιμες νευρολογικές, κινητικές ή νοητικές βλάβες, το παιδί χρειάζεται μακροχρόνια ειδική υποστήριξη για να διασφαλιστεί όχι μόνο η υγεία του αλλά και η κοινωνική του προσαρμογή.